HPB-SB-7-251

T i

vol. 7, p. 251

H. P. Blavatsky Scrapbooks

from Adyar archives of the International Theosophical Society

vol. 7 (March-September 1878)

Legend

SBT, DT

• HPB note
• HPB highlighted
• HPB underlined
• HPB crossed out
• <Editors note>
• <Archivist note>
• Lost or unclear
• Restored

<<   ☰   >>

eng • рус

< The Caves of Echoes (in Greek) (continued from page 7-250) >

<The original English text could be found in BCW 1:238.>

---

Text in Greek

< The Caves of Echoes (in Greek) (continued from page 7-250) >

εύγενής, είλικρινώς ήγαπάτο. Δεν ίχαρησαν όμως όλοι. 0 Νικόλαός οστις ήσθάνετο τήν καρδίαν του προσβληθιίσαν υπό τού έρωτος τής ωραίας Γερμανίδας, και δστις ευρισκεν ¿αυτόν άπεστερημένον έν ταύτψ καί άπό τής ώραίας του καί από των χρημάτων του θείου του, μήτε έχάρη μήτε παρη^ορήθη, άλλ έγένετο άφαντος καθ’ ολην την ήμέραν.

ΤΑΞΕΙΔΙΟΝ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑΣ.

Έν τούτοις ο κ, Ίζδερτσώφ έδωκε διαταγάς νά έτοιμάσωσι τήν οδοιπορικήν άμαξαν του διά την επιούσαν πρωίαν. Έψιθυρίζετο ότι μετέδαινεν εις την πόλιν τής Διοικήσεως ολ ίγον έκεΐθεν άπέχουσαν, μέ τήν πρόθεσιν νά τροποποίηση τήν διαθηκην του. Καίτοι πλούσιος, δεν ειχεν έφορον έπι των αγαθών του, άλλ έκράτει αυτός ο ίδιος τά βιβλία του. Το αυτό εσπέρας, μετά τήν τράπεζαν ήκούσθη εν τω δωματίω του επιπλήττων όργίλως τον θεράποντα του, οιτις ειχεν υπάρξει είς τήν υπηρεσίαν του έπι τριάκοντα περίπου έτη. Ό άνθρωπος ουτος, Ίδάν όνομαζόμενος, ήτο Ιθαγενής τής Βορειοτέρας ’Ασίας, άπό τήν Καμσάτκαν. Άνατραφείς ύπο τής οίκογενείας έν τη χριστιανική Ορη σκεια ένομίζετο τά μάλιστα άφωσιωμένος είς τον κύριόν του. Αλλ’ οτε τά τραγικά συμβάντα, άτινα άρχομαι διηγούμενη είχον οδηγήσει δλην τήν αστυνομίαν επί τόπου, άνεμνήσθησαν, ότι ό Ίβάν ήτο μεθυσμένος τήν νύκτα εκείνην, ότι ό κύριός του, όστις άπεχθάνετο τό έλάττωμα τούτο, πατρικώς είχε ταπεινώσει αυτόν καί άποβάλει εκ τού δωματίου, καί ότι ό Ίβάν έθεάθη περιφερόμενος έξωθεν τής θύρας καί ήκούσθη γογγύζων άπαιλητικώς.

Yπήρχεν έν τοίς κτήμασι τών Ίζβερτσώφ ξν μύγα άντρον, όπερ διήγειρε (καί διεγείρει είσέτι') τήν περιέργειαν πάντων τών έπισκεκτομένων αυτό. Δάσος έκ πεύκων, οπερ ηρχιζε σχεδόν άπό τής θύρας τού κήπου, ανέβαινε διά δυσαναβάτων άναχωματων έκτεταμενην σειράν βραχωδών λόφων, τούς όποιους έκάλυπτεν διά ζώνης άδιειαδύτου πρασιναδος. Το σπήλαιον άγον προς τήν θέσιν, ητίς ώνομάζετο «Τό Άντρον τών ήχών», έκειτο ήμισυ περίπου μίλιον άπό τού μεγάρου, όθεν έφαίνετο ώς μικρά τις κοιλότης εντός τής κλιτύος κεκαλυμμένη σχεδόν υπό άφθόνων φυτών. Δέν ητο είσέτι τόσον πεφραγμένη, ώστε νά έμποδίση τινά είσερχό μενον έν αΰτη διότι ταχέως έθεάτο άπό τού δώματος τής οικίας. Εις τδ βάθος τού σπηλαίου ο ερευνητής ευρίσκει προς τά έσχατα άντιθαλάμου τινος στενήν ρωγμήν, τήν οποίαν διελθών εισδύει έντδς εύρέος υπογείου, άσθενώς φωτιζόμενου διά τινων ραγάδων έπ στε ώσεως πεντέκοντα ποδών ύψος. Τό αντρον καθ’ έαυτό είναι άπέραντον, ικανόν νά περιλάβη ευκόλως δύο ή τρεις χιλιάδας ανθρώπων. Μέρος αυτού, καθ’ ον χρόνον άρχεται ή ίστορία μου ητο έστρομένον διά σημαιών, καί συχνάκις έχρησίμευε κατά το θέρος είς τούς δίδοντας έξοχικά ςγεύματα ώς αίθουσα χορού.

’Από άνοψάλου ωοειδούς σχήματος βαθμηδόν καταλήγει είς έκτεταμενον διάδρομον, οστις διέρχεται πολλά μιλιά ύπογείως διακοπτόμενος τήδε κάκείσε ύπδ ετέρων θαλάμων τόσον πλατέων καί εύρέων, όσον καί ή αίθουσα τού χορού, άλλ ούχί καί τούτων προσιτών είμή διά πλοιαρίου, έπειδή είναι πλήρεις υδα της. Αί φυσιχαί αύται δεξαμβναί φημίζονται ώς ανεξερεύνητοι.

ΑΙ ΗΧΟΙ.

Είς το χείλος τής πρώτης έξ Λύτών ΰπήρ χε μικρόν τι άνδηρον, έν ω υπήρχον διατεταγμένα πολλά βρυώδη άγροτικά καθίσματα, καί εκ τού μέρους τούτου αί φαινομενικαι ήχοι ήκουοντο έν όλη αυτών τή άγριότητι. Αεξις τις έκφερομένη έν ψιθυρίσματι ή στεναγμω έφαίνέτο άναρπαζομένη ΰπο ατελεύτητων σκωπτικών φωνών, καί άντί νά έξασθενώσιν ώς πράττουσι τοβτο αί πισταί ήχοί έν γένει, δ ήχος ηύξανε βαρύτερος κατά πάσαν αλληλοδιάδοχον έπανάληψιν, μίχρις ου έπί τέλους έξερρήγνυτο ώς ή ¿κπυρσοκρότησις πυροβόλου, καί άπεμακρύνετο εις γoερoν θρήνον ύπδ τoν διάδρομον.

<... continues on page 7-252 >

---