HPB-SB-7-252

Revision as of 08:51, 27 September 2023 by Pavel Malakhov (addition | contribs)
(diff) ← Older revision | Latest revision (diff) | Newer revision → (diff)
vol. 7, p. 252
from Adyar archives of the International Theosophical Society
vol. 7 (March-September 1878)

Legend

  • HPB note
  • HPB highlighted
  • HPB underlined
  • HPB crossed out
  • <Editors note>
  • <Archivist note>
  • Lost or unclear
  • Restored

<<     >>
engрус


< The Caves of Echoes (in Greek) (continued from page 7-251) >

<The original English text could be found in BCW 1:238.>



Text in Greek

< The Caves of Echoes (in Greek) (continued from page 7-251) >

είχε κατοικήσει έπί τινα καιρόν περικυκλούμενος υπό Σιαμάνων. ’Αποκατέστη έν τή μικρά πόλει μετά τίνος έκ των τού δόγματος τούτου, και έλέγετο δτι έκαμνε πειράματα μεσμερισμού (1) έπί τού Βορειοσιβηρανοϋ τουτου «μάγου», ώς εκαλείτο ύπδ των κατοίκων. Έδιδε γεύματα και διασκεδάσεις, καί καθ’ όλας τάς τοιαυτας υποδοχάς, αναλλοιώτως έπεδείκνυε τον Σιαμάνον του, διά τδν όποιον υπερηφανεΰετο. Ημέραν τινα, Οι πρόκριτοι τής Π... έποίησαν άπροσδόκητον εισβολήν εις τάς κτήσεις του Νικολάου Ίζβερτσώφ, και έςητήσαντο παρ’ αύτου νά τοϊς δανείση τό «Άντρον» του δι’ εσπερινόν συμπόσιον. ‘Ο Νικόλαος συγκατένευσε μετά μεγάλης αποστροφής, καί μετά μεγίστου δισταγμού παρεκίνήθη έπι τέλους νά έλΟη εις την διασκέδασιν, όπου ητο καί ό έμός γνώριμος.

Τό πρώτον σπήλαιον καί τό παρά τόν αχανή λάκκον άνδηρον έλαμψαν την εσπέραν έκείνην έκ τών φώτων. ’Εκατοντάδες περιϊ πταμένων φανών καί λαμπτήρων, προσηρτημένων έκ τών ρωγμών τών βράχων, έφώτιζον την θίσιν, καί άπεδίωκον τά σκότη | έκ τών βρυωδών μυχών καί γωνιών, οπού υπήρξαν άνενόχλητα επί πολλά έτη. Οί σταλακτΐται τών τοίχων λαμπρώς έσπινθηροβολούν, καί αί κοιμώμεναι ήχοι αίφνηδίως έξηγέρθησαν υπό άναμίξεως φαιδρού γέλωτος καί συνομιλίας. O Σιαμάνος, δστις ουδέποτε είχε άπομακουνθή από τής θέας τού φίλου καί πατρωνός του, έκάθησεν έν τινι γωνία, ήμιεκστατικός ώς συνήθως. Κατακείμενος έπι εξέχοντας βράχου, περί τά μέσα τής μεταξύ τής εισόδου καί του υδατος οδού, με τό κίτρινον έρρυτιδωμένον πρόσωπόν του, τήν σιμήν ρίνα του καί την άραιάν γενειάδα του, έφαινετο μάλλον ώς δυσειδές τι λιθινον ειδωλον ή ώς ανθρώπινον όν. Πολλοί έκ τών τής συνοδίας συνωστίζοντο περί αυτόν καί έλάμβανον όρθάς αποκρίσεις άπό τού μαν­τείου εις τάς ερωτήσεις των, τού Ούγγρου περιχαρώς καθυποβάλλοντος τό μαγνήτιζαμενον «υποκείμενόν» του εις πολλάς τάσεις.

(έπεται)

<... continues on page 7-253 >

(1) Μαγνητισμού.




Editor's notes

  1. That Dog Next Door by unknown author